مجموعه ساختمانی داکوتا (The Dakota) یکی از قدیمیترین و گرانترین ساختمانهای مسکونی در شهر نیویورک است که در مجاورت پارک مرکزی نیویورک (Central Park) قرار دارد.
شهرت ساختمان داکوتا بیشتر بخاطر قدمت تاریخی آن و ساکنین معروف و مشهوری است که در آن زندگی کرده و یا میکنند.
ساختن ساختمان داکوتا از سال ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۴ به طول انجامید. آرشیتکت ساختمان داکوتا، هنری هاردنبرگ بود که از طراحان بنام آنزمان در آمریکا بود. ساختمان داکوتا به شکل حرف? U (که نوع خاصی از طراحی قرن ۱۸ میلادی است) طراحی و ساخته شده است.
از جمله افراد مشهوری که در ساختمان داکوتا زندگی میکردند، میتوان به خواننده انگلیسی گروه بیتلز جان لنون اشاره کرد که در جلوی ساختمان فوق به ضرب گلوله به قتل رسید.
همچنین در چند کتاب داستانی و فیلم به ساختمان داکوتا اشاره شده است.

مجمع‌الجزایر هاوائی (هاوایی هم نوشته شده) در اقیانوس آرام ایالت پنجاهم کشور آمریکا است. پایتخت و شهر مهم آن هونولولو است. طول نواری که مجمع‌الجزایر هاوائی را تشکیل می‌دهد ۳،۳۰۰ کیلومتر است. هشت جزیره اصلی هاوائی اوآهو Oahu، مائوئی Maui، کائوآئی Kauai، لانائی Lanai، مولوکای Molokai، نیهاو و Niihau و کاهولاوی Kahoolawe هستند. بزرگ‌ترین این جزیره‌ها جزیره هاوائی با وسعت ۸،۱۵۰ کیلومتر مربع و کوچک‌ترین آنها جزیره غیرمسکونی کاهولاوی با ۱۲۵ کیلومتر مربع وسعت است.
اقیانوس در پیرامون جزایر هاوائی ۴،۰۰۰ تا ۵،۰۰۰ عمق دارد. معروفترین کوه هاوائی دایمند هد (Diamond Head) در نزدیکی (هونولولو) است. برخی از آتشفشان‌های هاوائی هنوز فعالند از جمله مانوئا لوآ Manua Loa و کیلوئه‌آ Kiluea. در شمال شرقی مولوکاوی پرتگاهی به بلندای ۱،۱۵۰ متر از سطح دریا قرار دارد که از بلندترین پرتگاه‌های جهان است.
آب و هوای هاوائی معتدل و نمناک است. بالاترین دمای هونولولو ۳۱ درجه سانتیگراد و پایین‌ترین دمای آن ۱۳ درجه سانتیگراد است. میزان بارندگی در یک روز در هونولولو گاه رکوردهای جهانی را می‌شکند. کوه وایالئاله Waialeale در جزیره کاوائی، با ۱۲۳۸ سانتیمتر بارندگی در سال از نمناکترین مناطق جهان است.
شمار گیاهان بومی هاوائی به چندین هزار میرسد و ۶۶ گونه پرنده بی‌همتا در هاوائی شناسائی شده اند. پیش از راه یافتن انسان‌ها به هاوائی هیچ پستانداری در این جزایر حضور نداشت.
گمان بر اینست که مردمی که هزار سال پیش به هاوائی رفتند، از مارکیساز Marquesas که در ۴ هزار کیلومتری جنوب غربی آنجاست کوچ کرده اند. البته موج بزرگ مهاجرت به هاوائی حدود ۵۰۰ و یا ۶۰۰ سال پیش از سوی پلی‌نزی‌ها انجام گرفت. در اواخر سده هیجدهم بود که اروپاییان هاوائی را کشف کردند. جمعیت هاوائی در آن زمان در حدود ۳۰۰ هزار نفر بود. نخستین اروپائی که وارد هاوائی شد کاپیتان جیمز کوک در سال ۱۷۷۸ بود و آن را جزایر ساندویچ نامید. از سال ۱۸۵۲ تا ۱۹۳۰، صاحبان کشتزارها ۴۰۰،۰۰ کارگر کشاورزی را که بیشتر آسیائی بودند به هاوائی آوردند. در سال ۱۹۰۰، بومیان کمتر از ۱۵ درصد کل جمعیت و بقیه را آسیایی‌ها تشکیل میداند. هم اکنون نزدیک به ۴۰ درصد از جمعیت این ایالت را سفید پوستان یا دورگه‌های سفید تشکیل می‌دهند. در سال ۱۹۸۸، جمعیت این ایالت به یک میلیون و صد هزار نفر رسید. در نتیجه مهاجرت، درصد رشد جمعیت سالانه هاوائی از متوسط رشد جمعیت در ایالات متحده بسیار بالاتر است.
نخستین کشتزارهای شکر در سال ۱۸۳۷ در هاوائی بوجود آمد، با اینکه فقط در میانه‎های سده بود که این جزایر به تولید کنندگان اصلی شکر تبدیل شدند. از آن زمان تا آخر قرن نوزدهم، هاوائی به مقام یکی از اصلی‌ترین صادرکنندگان شکر نائل شد. هاوائی همچنان بخش عمده‌ای از فراورده شکر جهان را تأمین می‌کند و سالانه در حدود ۶۵۰،۰۰۰ تن آناناس تولید می‌کند که آن را بزرگ‌ترین تولید کننده این محصول ساخته است. بیش از ۸۰ درصد اقتصاد ایالتی در اواهو متمرکز شده است. لانای و مولوکائی هر دو برای اشتغال و درآمد به حد زیادی به تولید آناناس متکی هستند. همانگونه که شکر و آناناس در ماوی و کاوائی پایه‌های اصلی اقتصادی هستند، حیوانات اهلی و شکر در جزیره بزرگ این نقش را ایفا می‌کنند.
رژیم پادشاهی هاوائی در سال ۱۸۹۳، برکنار شد و دولت انقلابی جدید فورا در خواست ضمیمه شدن به ایالات متحده را نمود. بالاخره در سال ۱۸۹۸، پس از اینکه درخواست اولیه آنها رد شده بود، به عنوان محدوده کشوری پذیرفته شدند.
امروزه نیروی دریائی ایالت متحده کاهولاوی را در اداره می‌کند و از آن برای تمرینات ارتشی استفاده می‌کند. ارتش تقریباً بیش از ۲۵ درصد اواهو، که شامل زمین‌هایی در اطراف پرل هاربر Pearl Harbor (که یکی از بهترین بندرگاه‌های طبیعی اقیانوس آرام شمرده می‌شود) است را در دست دارد.

تکزاس