معرفی کشور
به اوکراینی : Україна ، به روسی : Украина) از کشورهای اروپای شرقی است . این کشور از شرق با روسیه ؛ در شمال با بلاروس ؛ از غرب با لهستان ، اسلواکی و مجارستان ؛ از جنوب شرقی با رومانی و مولداوی هم مرز است و در جنوب آن دریای سیاه و دریای آزوف قرار دارد و پایخت آن شهر کیاف و زبان رسمی آن زبان اوکراینی میباشد .
نوع حکومت اوکراین جمهوری بوده که از ۲۴ استان تشکیل شده است و دارای یک بخش خودمختار (کریمه) نیز میباشد . پس از فروپاشی شوروی ، اوکراین بعد از روسیه دارای بزرگترین ارتش در اروپا است . زبان اکراینی زبان رسمی این کشور است و زبان روسی نیز کاربرد گسترده ای دارد . دین رسمی این کشور مسیحیت میباشد .
پیش از تاریخ
سکونت انسان در اوکراین به ۴۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح باز میگردد ، زمانی که در دوران نوسنگی فرهنگ کوکوتنی- تریپلی در منطقه وسیعی گسترش یافت که بخشهایی از اوکراین امروزی شامل تریپیلیا و تمام منطقه دنیپر و دنیستر را در بر میگرفت . در عصر آهن ، این سرزمین محل سکونت کیمریها ، سکاها و سرمتیها بود .
و بین ۷۰۰ تا ۲۰۰ قبل از میلاد نیز بخشی از سرزمین سکاها به حساب میآمد . بعدها ، مستعمرات یونان باستان ، روم باستان و امپراطوری روم شرقی ، مانند تایراس ، اولبیا و هرموناسا در اوایل قرن ششم قبل از میلاد در کنار دریای سیاه تاسیس شدند و در اواسط قرن ۶ بعد از میلاد رونق خوبی پیدا کردند .
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
شهر های مهم
كی يف
شهر كی يف پايتخت اوكراين، در دو سوى رود «دنيپر» در شمال اين كشور قرار گرفته و داراى باغها و پاركهاى متعددى مى باشد. اين شهر يكى از زيباترين شهرهاى اروپا محسوب شده و آثار هنرى فراوانى از معمارى دوران قرون وسطى در آن وجود دارد.
از جالبترين بناهاى آن مى توان از كليساى جامع «سنت سوفيا»، كليساى «سنت آندرو»، «دروازه طلائى»، «كاخ مارى يينسكى»، بناى يادبود شاهزاده «ولاديمير» و آكادمى «كى يف - موهيلا»(قديميترين دانشگاه اروپاى شرقى) نام برد. اين شهر مهد ملل روس و اوكراين محسوب مى شود و از قرن نهم ميلادى كه به پايتختى برگزيده شد، رو به ترقى نهاده و با ترويج مسيحيت در آن (توسط شاهزاده ولاديمير) بصورت يكى از شهرهاى باشكوه قرون وسطى درآمده است.
كى يف يكى از شهرهاى مهاجرنشين اسلاوها، كه بر سر راه بزرگ تجارتى بين «اسكانديناوى» و «قسطنطنيه» واقع گرديده؛ مسير حمل و نقل كالا و مسافر بوسيله كشتيها از طريق رود دنيپر بوده كه اين امر بدان اهميت خاصى داده است. در سال 1240.م. مغولها اين شهر را كه تا قرن چهاردهم خراجگزار اردوى زرين بود ويران كردند و بعدها به تصرف «ليتوانى» و «لهستان» درآمد، اما پس از اتحاد روسيه و اوكراين در سال 1654.م.، تحت استيلاى روسيه قرار گرفت و از سال 1934.م. مركز جمهورى اوكراين گرديد؛ همچنين در جنگ جهانى دوم اين شهر به تصرف آلمانها درآمد كه هزاران تن از مردمان آن كشته و خرابيهاى بسيارى در آن به بار آمد؛ پس از جنگ، تجديد بناى شهر به سرعت صورت گرفت و صنايع آن نيز رو به گسترش نهاد. شهر كى يف يكى از مراكز عمده هواپيماسازى شوروى سابق بود و علاوه بر آن صنايع فلزى و ماشين سازى، كاغذسازى، مواد شيميايى، مواد غذايى و توليد لوازم خانگى نيز در آن وجود دارد. اين شهر داراى نقاط ديدنى بسيارى(بيش از 30 نقطه) مى باشد، كه مهمترين آنها عبارتند از؛ «كليساى جامع ولاديمير»، «صومعه پوكروفسكى»، «مجتمع كليساى ايلنسكى»، «مجتمع صومعه هاى فرولوفسكى»، «دروازه طلايى» و ... .
خاركيو
نام روسى آن «خاركوف» است ولى به زبان اوكراينى به «خاركيو» مرسوم است. اين شهر محل تلاقى شش خط آهن است. شهر خاركوف در قرن نوزدهم توسط قزاقها احداث شده و پس از صنعتى شدن نواحى شرقى اوكراين، به سرعت رو به توسعه گذاشته است. در سالهاى 1917 تا 1934.م. پايتخت اوكراين بود. در جنگ جهانى بيش از نيمى از آن ويران گرديد، ولى مجدداً از نو ساخته شد. در اين شهر نيز، باغها و پاركهاى متعددى وجود دارد. خاركوف دومين شهر بزرگ اوكراين پس از كى يف است و داراى كارخانجات توليد ماشين آلات، لوكوموتيو، ابزار آلات دقيق و كالاهاى برقى است. «موزه آب» در اين شهر قرار دارد و علاوه بر آن موزه هاى معروف ديگرى نيز وجود دارند.
اودسا
اين شهر به پايتخت دريايى اوكراين شهرت دارد و بزرگترين شهر اين كشور در كنار درياى سياه مى باشد. «اودسا»در سال 1794.م. در محل مهاجرنشين قديم يونانى «اودوس» بنا شد و به سرعت، به يكى از مراكز عمده صدور غلات از روسيه تبديل گرديد. ضمناً يكى از مراكز اصلى انقلاب 1905.م. روسيه بود كه شورش ملوانان ناو «پوتمكين» در اين شهر، نقش اساسى را در انقلاب داشت.
پس از انقلاب سال 1917.م. در روسيه، تا سال 1920.م. اين شهر به ترتيب تحت كنترل نيروهاى دول مركزى، فرانسويها، اوكراينى ها، ارتش سرخ و ارتش سفيد بود و سرانجام در سال 1920.م. به تصرف ارتش سرخ درآمد. در جنگ جهانى دوم توسط رومانى اشغال و به ويرانه اى تبديل گشت. هم اكنون «اودسا» علاوه بر اين كه بندرى بزرگ و صنعتى است، از مراكز عمده علمى، فرهنگى و تفريحى نيز به شمار مى رود. در فصل تعطيلات، سواحل شنى اين بندر مورد استفاده مردمى است، كه براى استفاده از هواى مطبوع و گرم درياى سياه به اين شهر مسافرت مى كنند.