از بزرگترین میدانهای دنیاست که می توانید سایتهای مشهور بسیاری را اطراف آن ببینید از قبیل: مجسمه قهرمان کنگره ملی چین آرامگاه مائو موزه ملی
این میدان در مرکز پایتخت بنا شده است. محلی برای بازدید برج Tiananmen  مقبره قهرمانان چین، کاخ ها و عمارت به یاد ماندنی MAO ZEDONG  و پرچم ملی در این میدان همیشه برافراشته است. و همه روزه هزاران نفر از جهانگردان و شهروندان چینی از میدان بازدید می کنند. این میدان در سال 1417 و طی سلسله MING در کنار شهرممنوعه ساخته شده است و موزه ملی چین در شرق این میدان قرار دارد. همچنین این میدان همه روزه از گلهای زیبا و تازه آراسته می شود و این امر برجذابیت این محل افزوده است.

پس از ورود به شهر ممنوعه و تهیه یک بلیت ۴۰ یوانى ۹ اژدهاى طلایى قصرها مشاهده میشود.درمرکزپکن پایتخت چین، مجموعه باستانی سحرآمیزشهرممنوعه به روایتی وسیع ترین و کامل ترین مجموعه معماری چوبی در جهان است که محل زندگی ۲۴ امپراتور از سلسله پادشاهی مینگ (۱۴۲۰ میلادی) تا سلسله پادشاهی چینگ در ۱۹۱۱ میلادی بوده و حدود ۴۹۱ سال رونق داشته است. پس از انقلاب سون یات سن در۱۹۱۱ میلادی پادشاهی چین سرنگون وازرونق این مجموعه کاسته شد.ازسال ۱۹۲۴ بازدیدازمجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد شد.

ویژگی های کالبدی
مساحت مجموعه حدود۷۲۰ هزار مترمربع است که با ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب گسترده شده وازسه طرف با باغ های سلطنتی احاطه شده است.دیواری با ارتفاع ۱۰ متروخندقی باعرض ۵۲ متر دور تا دور مجموعه را فرا گرفته است. دیواردرهرضلع یک دروازه دارد. دروازه نیمروز در ضلع جنوبی و دروازه نیروی ایزدی در ضلع شمالی است. دیوارها ضخیم اند. شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله های فئودالی و اصولی طبقاتی ساخته شده است. ویژگیهای کالبدی آن از جمله وسعت، شیوه معماری،رنگ و تزیینات،همگی نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه، تای هه، چون ههو بایوهه که بیشترجلب توجه می کنند، محل برپایی مراسم باشکوه بوده است.طبق اسنادتاریخی، در سلسله مینگ ۱۰۰ هزار صنعتگر و یک میلیون کارگر در ساخت این مجموعه عظیم باستانی با تزیینات عجیب و غریب شرکت داشته اند. مصالح ساختمانی مصرفی ازسراسرکشور،حتی ازاستان یونن در فاصله چند هزار کیلومتری تهیه شده است.
اشیای با ارزشی که در شهر ممنوعه پیدا شده یک ششم کل کشفیات چین را شامل می شود.

نظام سلسله مراتبی
شهر ممنوعه مجموعه سلسله مراتبی و شامل دروازه ها و قصرهای متعدد است. با نگاه به نقشه مجموعه علاوه بر بخش های اصلی، اتاق ها و فضاهای خدماتی بسیاری نیز در این مجموعه دیده می شود که مجموعاً به ۹۹۹۹۵ اتاق می رسد. به اعتقاد چینی ها اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتوران که پسر امپراتور آسمانی شناخته می شدند خویشتن دار بوده و نمی بایست از شمار اتاق های امپراتور آسمانی تجاوز می کردند. از این رو اتاق های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از اتاق های کاخ آسمانی است. منظور از نیم اتاق، بخشی از مجموعه شمال اتاق راه پلخ است که یک اتاق کامل حساب نمی شود.
بخش های مختلف مجموعه
دروازه ومن (دروازه نیمروز): دروازه نیمروز قدیمی ترین دروازه بوده و تنها شخص شاه از آن استفاده می کرده. ارتفاع آن ۳۷ متر و در سال ۱۴۲۰ میلادی تکمیل شده است.
میدان تای هه من: از این میدان در واقع پیش فضای ورودی است. رودخانه ای به نام رود آب طلایی می گذرد که با پنج پل مرمری با دیگر بخش های مجموعه ارتباط دارد. در این میدان فضاها کاملاً وسیع و گسترده اند و کف سازی میدان در چند لایه ساخته شده است. قصر تای هه هسته مرکزی شهر ممنوعه است که تخت طلایی رنگ امپراتور هم در این قصر قرار دارد. این قصر مجلل ترین معماری را در شهر ممنوعه دارد و در شمال میدان بر سکوی مرمرسفیدرنگی به مساحت ۳۰ هزار مترمربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است و با ارتفاع ۴۰ متر بلندترین بنای شهر ممنوعه است. قصر تای هه در بالای این میدان با حدود ۱۳ هزار تصویراژدهاازپرتزیین ترین قصرهای این مجموعه است. درفرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است.

سکوی سفید رنگ قصرتای هه، این قصررا باشکوه تر کرده و در ضمن از نفوذ رطوبت جلئوگیری می کند. برای زهکشی این سکو که در سه طبقه است بیش از هزار مجسمه سر اژدها استفاده شده و هنگام بارش باران، آب زهکشی شده از دهان اژدها فوران می کند و چون بناهای شهر ممنوعه چوبی است این کار ظاهراً درپیشگیری از آتش سوزی مؤثر بوده است. در میان حیاط این شهر جمعاً ۳۰۸ ظرف مسی بزرگ برای ذخیره آب وجودداشته که در تمام سال برای پیشگیری ازآتش سوزی به کار می رفته است. در زمستان زیر این ظرف ها آتش روشن می کردند تا آب داخل آن یخ نبندد.

خندق ودیواردفاعی اطراف مجموعه: برای دفاع از قصر، خندقی به طول ۳۸۰۰ متر و عرض ۵۲ متر کشیده شده است. در پشت خندق دیوارهایی به ارتفاع ۱۰ متر به رنگ قرمز کشیده شده که برج های دیدبانی در هر گوشه دیوارها قرار گرفته اند.
پارک جینگ شان:این پارک دربخش شمالی شهرممنوعه درحقیقت یک کوه مصنوعی است که ازخاک کندن خندق درست شده وامروزه به یک پارک عمومی تبدیل شده است.
قصرامپراتور چونگ ذنگ: آخرین امپراتور سلسله مینگ در سال ۱۶۶۴ میلادی قصر خود را بر فراز کوه جبنگ شان بنا کرد. شهر ممنوعه در جنوب کوه جینگ شان واقع شده و با قوانین فنگ شوئی مطابقت دارد و به همین دلیل به کوه فنگ شوئی نیز معروف است.
تالاریانگ سین:دراینجا امپراتور سلسله چینگ باسفیران ومیهمانان خارجی خود دیدار می کرد.این مکان از لحاظ تزیینات چینی وتبتی بسیارغنی است.
اتاق ازدواج: اتاق کاملاً خصوصی شاه بوده و از نظر عایق بندی و گرمایش بسیار پیشرفته بوده است.

باغ سلطنتی: این باغ سنگی و صخره ای، در بیرون مجموعه است و کوشک هایی در میان صخره ها دارد. در اینجا معماری و طبیعت به بهترین شکل ممکن با هم ترکیب شده و نمونه خوبی از باغ ارگانیک در چین است.
این مجموعه به عنوان گنجینه آثار باستانی کشور چین، ویژگی های غالب معماری کشور را هم به تصویر می کشد. برخی از این ویژگی ها عبارتند از:
۱- استفاده زیاد از چوب در ساخت معابد و قصرها
۲- وجود اژدهای محافظ بودا در تزیینات معابد
۳- رنگ قرمز به عنوان رنگ غالب در این معابد چینی - بودایی
۴- ارتفاع کم معابد از سطح زمین
۵- گستردگی معابد و قصرها در محور شمالی جنوبی
۶- گذر از حداقل دو دروازه برای رسیدن به فضای اصلی مجموعه
۷- رعایت سلسله مراتب حرکتی در محور جنوب به شمال
۸- سقف شیروانی و با پوشش سفال یا چوب در معابد و قصرها
کلیه حقوق این سایت متعلق به موسسه مدیریت هتلداری کیان شماره ثبت ۱۶۵۷ مورخ ۲۳/۰۶/۱۳۸۴ می باشدهرگونه انتشار نقل قول وکپی برداری ،استفاده مجدددرسایتهای اینترنتی، نشریات ،آموزشگاه ها و غیروتنهابا اجازه کتبی وذکرماخذ مجاز می باشد بدون دریافت مجوز کتبی پیگرد قانونی دارد

کنفوسیوس یکی از بزرگترین فلسوفان جهان و بنیادگذار مکتب فکری کنفوسیوس چین است . معبد و اقامتگاه و آ رامگاهی که برای یاد بود کنفوسیوس ساخته شده "معبد کنفوسیوس – اقامتگاه کنفوسیوس و جنگل سنگی کنفوسیوس " نامیده می شود و نشاندهنده آن است که ظرف دو هزار سال اخیر امپراتوران چین کنفوسیوس و مکتب فکری وی را محترم شمرده اند و وی در تاریخ چین و فرهنگ شرقی جهان جایگاه برجسته ای دارد.

معبد کنفوسیوس – اقامتگاه کنفوسیوس و جنگل سنگی کنفوسیوس در شهر " چی فو " استان شاندونگ در شرق چین – زادگاه کنفوسیوس قرار دارد.
معبد کنفوسیوس که " نخستین معبد چین" نامیده می شود بزرگترین عبادتگاه یاد بود این فیلسوف است. سال 478 قبل از میلاد یعنی دو سال پس از مرگ کنفوسیوس پادشاه کشور " لو " زادگاه کنفوسیوس را به عنوان معبد تجدید ساختمان کرد که در درون آن لباس و کلاه های کنفوسیوس و ظروف قربانی چیده شده و هر سال مراسم یادبود وی برگزار می شود. سپس فرهنگ مکتب وی به صورت فرهنگ رسمی چین در آمد و به دنبال آن امپراتوران سلسله ها معبد کنفوسیوس را پی در پی وسعت دادند به گونه ای که معبد کنفوسیوس به یک مجموعه معماری با دامنه پر شکوه مبدل شده است تا اوایل قرن 18 امپراتور "یون جن " سلسله چینگ دستور مرمت این معبد را صادر کرد و معبد فعلی همان بنای مرمت شده است .

طول معبد از جنوب به شمال یکهزار متر و مساحت آن 100 هزار متر مربع دارای 500 اتاق و مجموعه معماری باستانی با دامنه ای کوچک تر از شهر ممنوعه بیجینگ است و نمونه معماری معابد بزرگ باستانی چین می باشد .
معبد کنفوسیوس دارای 9 قشر معماری یعنی دارای 9 حیاطی است که اتاقهای آن در اطراف قرار دارد و قصر " داچن " قصر سمت راست آن است. عدد 9 بزرگترین اعداد طاق است و در جامعه فئودالی چین عدد 9 مورد استفاده امپراتور بوده است. بخصوص در معماری علاوه بر امپراتوران ، دیگران نمی توانند از این عدد استفاده کنند در غیر این صورت به همین جرم کشته می شوند اما معبد کنفوسیوس مستثنی است. در مقابل قصر سمت راست این معبد،5 دروازه دیده می شود طبق تشریفات فئودالی تنها معماریهای خاندان امپراتوراین گونه بوده است مثلا شهر ممنوعه بیجینگ دارای این نوع معماری است. معبد کنفوسیوس از این نوع تشریفات معماری امپراتور برخودار است.

قصر " داچن " که معماری محوری معبد کنفوسیوس است ، 30 متر ارتفاع دارد عرض آن از شرق به غرب 50 متر است . بام این قصر آجرهای زرد درخشان و بسیار مجلل و باشکوه دارد و می توان زیبایی آن را با قصر "تای حه " شهر ممنوعه بیجینگ مقایسه کرد و یکی از "سه قصر باستانی چین : نامیده می شود. در این قصر آنچه مورد جلب توجه مردم می باشد 10 ستون سنگی در مقابل قصر است بلندای آن 6 متر است که با سنگ حکاکی شده و ستونهای اژدها نما زیبایی خود را می نماید . حکاکی های با یکدیگر یکسان نیست و بسیار ظریف و گرانمایه است حتی ستون های اژدهانمای شهر ممنوعه بیجینگ با آنها قابل مقایسه نیست .

در معبد بیش از دو هزار لوح سنگی متعلق به سلسله های چین قرار داده شده و بزرگترین جنگل سنگی در چین است. در این میان 50 لوح سنگی از آن امپراتوران است که جایگاه عالی کنفوسیوس در جامعه فئودالی
را نشان می دهد.
اقامتگاه کنفوسیوس با معبد کنفوسیوس مجاورت دارد . نسل های کنفوسیوس در این مکان اقامت داشتند و پس از خاندان امپراتوران مینگ و چینگ (1368- 1911 ) بزرگترین اقامتگاه در چین است.

این اقامتگاه در دوران سلسله های زین و سونگ (قرن 12 تا قرن 13 میلادی ) ساخته شده ملک نمونه ای سکونت صاحب زمین در جامعه فئودالی است مساحت آن50 هزار متر مربع و دارای 500 اتاق است . این ملک به لحاظ ساختاری دارای ویژگی بسیار است. در درون اقامتگاه پرونده های بایگانی تاریخی –لباس های سلسله ها و وسایل و اسباب کشفیات حایز ارزش تاریخی زیاد است.

جنگل های سنگی ارامگاه مخصوص کنفوسیوس و خانواده اش است و در جهان به لحاظ زمانی طویل ترین و دارای بزرگترین مساحت ارامگاه است. قدمت ان 2500 سال و مساحت آن دو کیلومتر مربع است و جمعا 100 هزار ارامگاه نوه های کنفوسیوس را در برمی گیرد .

در این مکان 5 هزار لوح سنگی و لوح ارامگاه از سلسله خان (206 قبل از میلاد – 220 میلادی ) مشاهده می شود. جنگل سنگی برای تحقیق توسعه سیاسی اقتصادی و فرهنگی سلسله های چین و تغییرات مراسم تشییع جنازه نقش بی بدیلی ایفا می کند . این سه محل در جهان شهرت دارد و میراث فرهنگی و میراث طبیعی با ارزش است . دراین ناحیه 17 هزار درخت باستانی دیده می شود. سال 1994 این سه محل به عنوان میراث فرهنگی جهانی در کمیته میراث جهانی ثبت شد.

این معبد در مکانی بسیار زیبا و با شکوه بنا شده است. امپراطوران چینی در آن زمان خودشان را پسر بهشت نمادی از زمین طراحی شده است. چینیان در آن زمان اعتقاد داشته اند که آسمان بلند و مرتفع است ولی زمین، پست و حقیر است. و تمامی اینها منعکس کننده افکار چینیهای باستان می باشد. از جذابیتهای دیگر این معبد وجود چترهایی با سر طلایی رنگ می باشد. این بنا از چوب و آجر ساخته شده است.
شما در این معبد می توانید یکی از شاهکارهای معماری چین را مشاهده کنید. مکانی بوده که پادشاهان هر ساله برای انجام مراسم شکرگزاری بعد از برداشت محصول به این معبد می آمدند.

مجموعه قصر تابستانی در حومه ناحیه هایدیان و در 15 کیلومتری مرکز پکن واقع شده است. هسته اولیه این مجموعه در زمان حکومت سلسله جین  1234 ـ 1115 ساخته شد و طی دوران حکومت امپراتوران فئودال این سلسله گسترش یافت. اما در دوره حکومت سلسله کینگ 1911 ـ 1644 بود که این مجموعه به شکل فعلی خود درآمده و به یک باغ مجلل سلطنتی تبدیل شده که اسباب سرگرمی خانواده‌های سلطنتی را فراهم می‌آورد.

نام اولیه کاخ تابستانی باغ غیر مسطح بوده که یکی از امپراطوران این کاخ رو برای مادرش ساخت تا مراسم تولد مادر جانو اینجا برگزار کند. بن ماجرا مربوط به 800 سال پیش و مربوط به دوران سلسله جین(Jin Dynasty) میشود. در زمان امپراطریس سی شی (Empress Dowager Cixi) بود که نام کاخ تابستانی (Yiheyuan) بر آن گذاشته شد.  امپراطریس سی شی بسیار عیاش٬ ولخرج و البته هنرمند بود. 48 سال حکومت همراه با عیاشی و فساد سی شی باعث ضعیف شدن پایه های حکومت امپراطوری چینگ Qing Dynasty  شد. در سال ۱۹۰۸ میلادی با مرگش سلسله چینگ هم به پایان رسید.

در محوطه کاخ تابستانی است دریاچه کومینگ که از منحرف ساختن رودها به این سمت به صورت مصنوعی ساخته شده قرار دارد تا ساکنان کاخ از زیبایی دلپذیر آب در کنار کوهستان برخوردار شوند. این تکنیک فنگ شویی است که چینی ها به آن بسیار معتقدند. فنگ شویی تکنیک ساخت خانه براساس ۴ عنصر آب، باد، خاک و آتش است به صورتی که کمترین اتلاف انرژی در آن خانه برقرار شده و عناصر حیاتی در کنار هم بالاترین سطح حیات رو به اون خونه بیاورند.

در ضمن درازترین گالری نقاشی اینجا یعنی در کاخ تابستانی واقع شده. ایوانی طولانی که بر روی سقف و دیواره ها نقاشی های باستانی چینی کشیده شده است. خود ایوان تماما از چوب است.

مجموعه قصر تابستانی پکن مانند بسیاری دیگر از مجموعه باغ‌های سلطنتی چین از سه تپه و پنج باغ (تپه عمر طولانی، تپه چشمه یشم و تپه معطر؛ باغ خیزاب‌های زلال، باغ بهار جاودان، باغ کمال و تابندگی، باغ آرامش و تابندگی و باغ آرامش و لذت) تشکیل شده است. صنعت‌گران و هنرمندانی که در ساخت این مجموعه شرکت داشتند با سرمشق قرار دادن طبیعت، مناظری بدیع و عمارت‌هایی خلق کردند که نمونه‌ای از اوج معماری و هنر چین در آن زمان است.

مجموعه قصر تابستانی پکن که حول محور( برج بخورات بودایی) ساخته شده است، بیش از 3 هزار سازه و عمارت کوچک و بزرگ چون پل‌ها، راهروها، تالارها، برج‌ها و... را در خود جای داده است. این مجموعه را می‌توان به چهار محوطه اصلی تقسیم کرد که عبارتند از محوطه تپه پیشین، محوطه تپه پسین و پشت دریاچه، محوطه بارگاه و محوطه جلوی دریاچه تقسیم کرد.

محوطه تپه پیشین: این محوطه باشکوه‌ترین بخش قصر تابستانی پکن است و بیشترین بناها و عمارت‌های این مجموعه را در خود جای داده است. این محوطه از طرحی متمایز با دیگر نقاط مجموعه برخوردار است و عمده عمارت‌های آن در طول محوری ساخته شده‌اند که دریاچه کونمینگ را به مرکز تپه وصل می‌کند. از جمله عمارت‌های مهمی که در این محوطه قرار گرفته‌اند می‌توان به دروازه ابرهای متفرق، تالار ابرهای متفرق، تالار افتخار اخلاقی، برج بخورات بودایی، تالار بحر خرد و... اشاره کرد.

محوطه تپه پسین و پشت دریاچه: هر چند عمارت‌های کمتری در این بخش به چشم می‌خورند، اما این محوطه از نظر چشم‌انداز طبیعی بسیار زیبا و چشم‌نواز است و درختان همیشه سبز انبوه و گذرگاه‌های پیچ در پیچی را در خود جای داده است. بازدیدکنندگان از این محوطه آرامش و زیبایی نادری را تجربه می‌کنند که در کمتر نقطه‌ای از جهان می‌توان نظیر آن را پیدا کرد. از جمله زیباترین بخش‌های این محوطه می‌توان به باغ جاذبه‌های هماهنگ و کوی سوژو اشاره کرد.

محوطه بارگاه: این محوطه جایی است که امپراتریس دواگر و امپراتور گوانگجو با صاحب‌منصبان و وزرای خویش دیدار می‌کردند و به رتق و فتق امور مملکتی و استراحت می‌پرداختند. بازدیدکنندگان از این محوطه پس از عبور از دروازه شرقی عمارت‌های اصلی تشکیل‌دهنده قصر تابستانی پکن را می‌بینند که عبارتند از تالار سخاوت و طول عمر (که دفتر کار امپراتور محسوب می‌شده است)، تالار خیزاب‌های یشمی (که محل زندگی امپراتور گوانگجو بوده است)، تالار طول عمر شادمانه (که محل زندگی امپراتریس بوده است) و تالار فضیلت و تناسب (که محل سرگرمی امپراتریس بوده است.

محوطه جلوی دریاچه: این محوطه که از نظر مساحت بزرگترین بخش مجموعه است، دریاچه کونمینگ و سواحل شرقی و غربی آن را در خود جای داده است. پل هفده قوس و جزیره نانهو در کنار خود دریاچه که با امواج کوچک و لرزان به استقبال درختان بید مجنونی می‌آید که برای بوسه زدن به سطح آب سر بر روی دریاچه خم کرده‌اند، از دیدنی‌ترین قسمت‌های این محوطه هستند.

مانند بسیاری دیگر از قصرها و باغ‌های سلطنتی پکن، بخش‌های زیادی از مجموعه قصر تابستانی در سال 1860 و در جریان هجوم نیروهای انگلیسی و فرانسوی به چین دستخوش ویرانی و آتش شد. اما در سال 1888 امپراتریس دواگر از محل بودجه نیروی دریایی چین، به مرمت این مجموعه اقدام کرد، آن را باغ تابستانی خواند و به اقامتگاه خود تبدیل کرد. همچنین این مجموعه بار دیگر در سال 1900 و در جریان هجوم نیروهای متحد هشت کشور به چین صدمه دید که آسیب‌های ناشی از این حمله نیز در سال 1902 ترمیم شد. در سال 1924، هنگامی که پس از پیروزی انقلاب چین آخرین امپراتور این کشور از شهر ممنوع بیرون رانده شد، درهای مجموعه قصر تابستانی پکن نیز مانند بسیاری دیگر از بناهای سلطنتی این کشور به روی عموم مردم گشوده شده است

دیوار بزرگ چین دژی است به منظور حفاظت از سلسله های مختلف چین در مقابل تاخت و تاز هانیکها، مغولها، ترکها و سایر اقوام چادر نشین که از سرزمین های جدید مغولستان و منچوریا می آمدند، ساخته شده است. دیوار چین طویل ترین دیوار ساخت دست بشر می باشد که به طول تقریبی 6352 کیلومتر از گذرگاه شانگهای در دریای بوهایی در شرق و حد فاصل چین و منچوری تا لوپ نور در جنوبی ترین قسمت منطقه خودمختار زینجیانگ کشیده شده است. ایندیوار تقریبا" مرز بین چین شمالی و مغولستان داخلی را مشخص می کند. امروزه برخی از قسمتهایی که در بخشهای توریستی قرار دارد بازسازی شده است.

ساخت دیوار چین یا دیوار بزرگ چین از قرن دوم قبل از میلاد تا قرن هفدهم طول کشید.
این دیوار به منظور مقابله با هجوم اقوام مهاجر عشایر، همچون مغول‌ها، ترک‌ها و هون‌ها ساخته شده بود.
دیوار چین متعلق به سلسله مینگ (سال 1368 - سال 1644) است که از غرب به دروازه جایو گوان در استان گان سو چین و از شر ق به ساحل رود یالو جیان در استان لیائو نینگ در شمال شرقی چین منتهی می‌شود و در میان آن 9 استان، شهر و ناحیه خودمختار به طول 7300 کیلومتر وجود دارد.
دیوار چین یکی از 7 اعجاز جهان است و در جهان به لحاظ زمان ساخت طولانی‌ترین و بزرگترین مهندسی تدافعی نظامی در قدیم است.

این دیوار در نقشه جغرافیایی چین 7000 کیلومتر امتداد دارد. این اثر سال 1987 در فهرست میراث جهانی ثبت شد.
حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت‌های شمالی، برج‌های آتش برای خبررسانی و یا قلعه‌های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با دیوار و روی آن ایجاد کرد. در قسمت‌های مختلف دیوار تفاوت نژادها و قوم‌های مختلف به نحو بسیار چشمگیر و باورنکردنی، قابل مشاهده است.

قسمت اعظم این دیوار، در زمان امپراطوری مینگ ساخته شده و از گذرگاه shanhaiguan در شرق چین شروع شده و تا گذرگاه jiayuguan  در غرب ادامه دارد که در این میان از استان‌هایLiaoning ،Hebei ،Beijing ،Tianjin ،Shanxi ،Inner Mongolia ،Ningxia ، Shaanxi و Gansu عبور می‌کند.
این دیوار نمادی قابل توجه از فرهنگ مردم چین به شمار می‌رود. در این دیوار ترکیبی از سمبل‌های مردمی و اسطوره‌های چین به چشم می‌خورد.
اما زیباترین و درعین حال غم انگیزترین افساته‌ای که در این باره نقل شده است، درباره فروریختن قسمتی از دیوار به خاطر منگ چیانگنو است.

وی پس از کشته شدن شوهرش در حین ساخت این دیوار، در غم او بسیار گریست و پس از آن سرگذشت تلخ و غم انگیزی پیدا کرد. این داستان در کتاب‌ها و ترانه‌های عامیانه و اپراهای قدیمی نقل شده است و در میان مردم چین، بسیار مشهور است.
در ساختن این دیوار، از مصالح و نیروهای انسانی بی‌شماری از جمله سربازان، زندانیان و مردم بومی استفاده شده است. دیوار چین سمبل و نشانه بارزی از خرد، پشتکار و سرسختی مردم چین است.

در ساخت این دیوار، از آرد برنج در ساختار آجرهای آن استفاده شده است. به این شکل که معماران و طراحان دیوار چین برای آنکه به آجرهای دیوار استحکام بیشتری ببخشند، به ترکیبات سازنده آن، آرد برنج نیز افزودند تا دوام و قدرت دیوار را افزایش دهند. دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیون‌ها چینی در دوره باستان چین است. این اثر پس از هزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است.
این بنا با ۶۳۵۲ کیلومتر طول، از لحاظ جرم و حجم بزرگترین ساختمان جهان می‌باشد و تنها شیء ساخته دست انسان است که برای فضانوردان از فضا قابل مشاهده می‌باشد.