بزرگترين شهر قزاقستان از لحاظ جمعيت مى باشد و از سال 1929 بعنوان پايتخت اين كشور انتخاب شده است. داراى ميادين بزرگ، خيابانهاى عريض و معمارى مدرن مى باشد. آلماتى در جنوب شرقى درياچه آرال و انتهاى جنوب شرقى قزاقستان و نزديك مرز قرقيزستان واقع شده است ارتفاع شهر از سطح دريا بين650 تا 1300 متر است. اين شهر داراى تابستانهاى طولانى (از ماه مه تا سپتامبر) و گرم مى باشد (بالاترين درجه حرارت ثبت شده در دهه هاى اخير 42,4 درجه سانتيگراد و متوسط دما به 22 درجه ميرسد) زمستان آن بسيار سرد و درجه سرما تا 38- درجه سانتيگراد مى رسد. براساس آمار 1990 اين شهر با جمعيت 147هزار نفر حدود 6,9درصد جمعيت كشور را در خود جاى داده است و طبق جديدترين آمار تعداد سكنه آلماتى 1156200 نفر بالغ مى گردد. نام اين شهر قبلاً «ورنى» بوده كه در سال 1921 به آلماآتا (به زبان قزاقى يعنى پدر روسيه) و اخيراً پس از استقلال اين كشور به آلماتى تغيير نام يافت.

آلماتى در سال 1845 در محل واحه اى به نام آلماتو (بمعناى درخت سيب) در سه راه جاده ابريشم تأسيس شده است. مساحت شهر 190 كيلومتر مربع بوده و داراى تأسيسات گوناگون توليدى و صنعتى مهمى مى باشد. در تارخ 28 مه 1887 زلزله شديدى دراين شهر به وقوع پيوست كه منجر به ويرانى كامل آن گرديد، از سال 1889 ده زلزله زيرزمينى با شدتهاى متفاوت دراين شهر به ثبت رسيده است، در سال 1960 نيز زلزله شديد ديگرى مجدداً شهر را به ويرانه اى تبديل كرد ولى بعداً بازسازى گرديد. كليساى جامع اين شهر كه دومين ساختمان چوبى بلند جهان محسوب مى شود از جمله بناهايى است كه از اين زلزله در امان مانده است. در آلماتى 9 موزه و 6 سالن كنسرت و 7 تئاتر و سيرك وجود دارد. راه آهن قزاقستان به سيبرى از اين شهر مى گذرد.

آكتائو