معرفی کشور
بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین کشور آمریکای جنوبی است . پایتخت آن برازیلیا و زبان رسمی آن پرتغالی است . برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد ، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه ، آرژانتین ، پاراگوئه ، بولیوی ، پرو ، کلمبیا ، ونزوئلا ، گویان ، سورینام و گویان فرانسه هم مرز است . در حقیقت ، برزیل به جز اکوادور و شیلی با تمامی دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مرز مشترک دارد .
برزیل دارای زمین‌های کشاورزی گسترده و جنگل‌های استوایی است . و با داشتن منابع طبیعی گسترده و نیروی کاری غنی قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی است . برزیل مستعمره پرتغال بود و این کشور تنها کشور قاره آمریکاست که مردم آن به زبان پرتغالی سخن می‌گویند . برزیل کشوری چند ملتی است و جمعیت آن متشکل از نژادهای اروپایی ، سرخ‌پوستان آمریکا ، آفریقائیان و نیز آسیائیان است . مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است . زبان پرتغالی برزیل فاقد هر گونه استاندارد رسمی در مورد تلفظ است ، و با توجه به هر منطقه ممکن است تلفظ‌ها تغییر کند .
عموماً بر این اعتقاد هستند که نام این کشور برگرفته از pau-brasil است ، نوعی درخت که مهاجران اولیه برای آن ارزش بسیاری قائل بوده‌اند ، گر چه برخی بر این باورند که نام برزیل برگرفته از نام جزیره اسطوره‌ای برزیل است که در قرون وسطی در اروپا از آن بسیار یاد شده است . از حدود ده هزار سال قبل اقوام نیمه مهاجر در برزیل زندگی می‌کردند . با ورود پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۰، برزیل مستعمره شد . پرتغالی‌ها بردگانی از نقاط دیگر قاره آمریکا بدانجا اوردند . بعدها بیشتر بردگانی که به برزیل آمدند از آفریقا بودند .
جاذبه های توریستی
برج پیزا
برج کج پیزا واقع شده در شهر پیزا در ایتالیا، با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان میباشد.آغاز ساخت این برج در ۹ آگوست ۱۱۷۳ به انجام رسید. چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوب‌شرقی را نشان داده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد.
چهار طبقه بعدی آن سپس با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. پس از چندین وقفه در ساخت این برج قسمت ناقوسهای آن نیز در سال ۱۳۷۲ به پایان رسیدند. این برج به این ترتیب ۵۴ متر بلندی و هفت ناقوس داشت، که به علت خطر ریزش آن، ناقوسهای آن به صدا در نمی‌آمدند.
بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خودش نیز یک پیزایی بود، آزمایشاتش در مورد سقوط آزاد را نیز در بالای این برج انجام داد.
این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
از ۷ ژانویه ۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راست‌سازی برج از ۱۵ دسامبر ۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تفنی مجددا توسط بازدید‌کنندگان آزاد شد.
شهر های مهم
ونیز
ونیز شهری است در کشور ایتالیا. ونیز به شهر کانال‌ها مشهور است و با جمعیتی بالغ بر ۲۷۱،۶۶۳ نفر مرکز ناحیه وفنفتو است.
شهر ونیز در شمال ایتالیا و در میان دریای آدریاتیک قرار گرفته است. ونیز بصورت جزیره‌های کوچکی است و خشکی‌ها به وسیله کانال‌ها از هم جدا شده‌اند و تردد در شهر به وسیله قایق صورت می‌گیرد
رم
رفم پایتخت کشور ایتالیا و همچنین مرکز استان لاتیوم ایتالیا است. رم در کنار رودخانه تیبر و در نزدیکی دریای مدیترانه قرار گرفته است. کشور واتیکان در درون شهر رم قرار گرفته است.
از استودیوهای معروف و تاریخی فیلم در رم چینه‌چیتا است و بقایای کولوسئوم، آمفی‌تئاتر معروف رومی نیز در همین شهر است.
تاریخ رم
تاریخ رم را معمولا از ۲۲ آوریل ۷۵۳ ق‌م، تاریخ سنتی بنیانگذاری شهر رم (که در دوره‌ای مبدأ تاریخ به حساب می آمده)- تا ۴ سپتامبر ۴۷۶، یعنی تاریخ برکناری رمولوس آگوستوس، آخرین امپراتور رم غربی در نظر می گیرند.
این دوازده قرن تاریخ را ادوارد گیبون، سیاستمدار انگلیسی قرن ۱۸ و مشهورترین مورخ تاریخ رم، در ۶ جلد جا کرده و ویل دورانت، یک جلد ۹۰۰ صفحه ای از تاریخ تمدن‌اش را به آن اختصاص داده.
تاریخ رم با افسانه شروع می‌شود. انیید، یکی از بازماندگان شهر تروا در آن جنگ افسانه‌ای، به سرزمین ایتالیای امروزی می‌آید. نوادگانش رموس و رمولوس، بنا به دستور پادشاهی که پسران را می‌کشته، به آب افکنده می شوند و از قضا، توسط ماده گرگی پرستاری و بزرگ می‌شوند. و بعدها این دو تن، شهر رم را بر روی هفت تپه نزدیک به رود تیبر بنیان می‌گذارند. این افسانه، خالی از حقیقت هم نیست. بنیانگذاران شهر رم، مردمانی غیر از ساکنان بومی سرزمین ایتالیا بودند که امروزه قوم و تمدن شان به نام اتروسکانی شناخته می شود. آن طور که محققان حدس می‌زنند، کسانی از بابل یا الهام گرفته از تمدن بابل بودند که به رم آمدند و شهرنشینی را به آن سرزمین آوردند.
تاریخ رم، سه دوره آغازین و جمهوری، امپراتوری، و افول و سقوط امپراتوری را شامل می شود. سنای رم، مجلسی که به تقلید از یونانی ها برپا شده بود، بازیگر ثابت هر سه دوره بود. در ابتدا، پس از منازعات فراوان، اختلاف طبقاتی بین اشراف و توده‌های زیردست برداشته شد و جمهوری شکل گرفت. رمی‌ها به خاطر ارتش منظم شان توانستند قلمرو خود را از دشت های اطراف رم (موسوم به لاتیوم، یعنی سرزمین مردم لاتین) به کل ایتالیا گسترش بدهند (۲۳۸ ق‌م). بعد نوبت تسلط بر دریای مدیترانه بود. رمی ها بر سر تصرف جزیره سیسیل با دولت کارتاژ درگیر شدند و بعد از سه جنگ بزرگ، عاقبت (در ۱۴۹ ق‌م) دولت کارتاژ که روزی بر تمامی ساحل دریای مدیترانه، از سیسیل تا اسپانیا تا آفریقا حکومت می‌کرد، به کلی نابود شد. یونان هم (در ۱۲۹ ق‌م) به دست رمی‌ها افتاد. امپراتوری شکل گرفته بود. با ظهور چهره قدرتمندی به نام ژولیوس سزار، اختلافات داخلی تمام شد و جایگاه امپراتور به عنوان بالاترین قدرت و مظهر اراده رم شکل گرفت. در دوره طلایی (۲۷ ق‌م تا ۱۹۲م) آنها به همسایگی امپراتوری ایران رسیدند و رم از شهری آجری به شهری از مرمر تبدیل شد. تمام ادیبان و فیلسوفان مهم رم در این دوره زندگی می کردند و اکثر داستان های رم باستان، مربوط به این دوران است. پادشاهی کومودوس پایان عصر طلایی بود. بعد از او، دیگر هیچ چیز مثل قبل نبود. سرداران کشور را چند پاره کردند و اختلافات بین هواداران مسیح و کافران به کیش جدید هم به این چندپارگی افزود. کنستانتین، تنها امپراتور بزرگ بعد از عصر طلایی، کشور را متحد کرد، مسیحیت را آیین رسمی اعلام کرد و شهر کنستانتینوپل (استانبول) را به عنوان پایتخت جدید ساخت (۳۳۶م). با این کار البته میراث رم تا قرن‌ها بعد در امپراتوری بیزانس حفظ شد، اما در واقع کنستانتین به شهر رمولوس خیانت کرد. با مرگ او، امپراتوری به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شد (۳۹۵م). فاصله این دو پاره امپراتوری، مدام با هم بیشتر می‌شد. دیگر نه رم شرقی تاب مقابله با امپراتوری ایران را داشت و نه رم غربی می توانست مانع از هجوم هون‌ها و وندال‌ها و گوت‌ها و سایر اقوام بیابان‌گرد بشود. آتیلا (در ۴۴۴م) رسما برای حمله نکردن به رم از امپراتوران غرامت می‌گرفت. اوضاع در داخل امپراتوری از این هم عجیب‌تر بود. یکی از آخرین امپراتورها، خودش هم از این که به مرگ طبیعی می‌میرد و هیچ کس علیه اش توطئه نکرده در تعجب بود. آخرین امپراتور رم، پسربچه‌ای بود. ادووآکر، پسر ادکون، وزیر ایتالیا با تهاجم به رم، به سادگی او را از سلطنت خلع کرد (۴۷۶م) و پایان امپراتوری رم را اعلام کرد. او دستور داد از آن به بعد، آن سرزمین را ایتالیا بخوانند.
میلان
میلان (Milano) دومین شهر بزرگ ایتالیا و پرجمعیت‌ترین شهر آن است. این شهر در دشت لومباردی قرار دارد و جمعیت آن همراه با حومه، در سال ۲۰۰۶ میلادی ۴٬۲۸۰٬۸۲۰ نفر برآورد می‌شود.
دیدنیهای میلان
میدان دلدوئومو، میدان مرکزی میلاناز میدان‌های اصلی و جالب این شهر می‌توان از میدان دلدوئومو نام برد.
از دیدنیهای شهر میلان کلیسای دومو است که به سبک معماری گوتیک ساخته شده است و
تئاتری بنام (Teatro della Scala) که به زبان ایتالیایی تئاتر پلکانی معنی می‌دهد. این تئاتر باشکوه در سال ۱۷۷۸ میلادی ساخته شده و برای ۳۶۰۰ نفر تماشاچی جا دارد و روبروی مجسمهٔ لئوناردو داوینچی در میدان Palazzo della Scala قرار دارد.
مجتمع نمایشگاهی تجاری فیفرا میلانو (Fiera Milano) که در حومهٔ شمال غربی شهر ساخته شده‌است، بزرگ‌ترین پروژهٔ ساخت و ساز در اروپا و خود مجتمع بزرگ‌ترین نمایشگاه تجاری دنیا به حساب می‌آید. این مجتمع در آوریل سال ۲۰۰۵ میلادی افتتاح شد.
فلورانس
فلورانس (ایتالیایی: Firenze، تلفظ: فیرنتزه) یکی از شهرهای تاریخی و بسیار زیبا در ایتالیا است و همکنون پایتخت ناحیه توسکانی ایتالیا میباشد. شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است.
در قرون وسطا فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا بوده و بعدها رنسانس ایتالیا از این شهر آغاز شد. خاندان مدیچی سالهای طولانی در شهر فلورانس فرمانروایی داشتند.
انواع هنر به‌ویژه هنر معماری و تندیسگری در شهر فلورانس جایگاه ویژه‌ای داشته و دارد به طوری که این شهر را به یکی از مهمترین مراکز هنری اروپا تبدیل کرده است.
فلورانس همچنین دارای بیش از چهل موزه و نگارخانهٔ هنری می باشد که مهمترین آنها گالریا دلیی اوفیتزی و پالاتزو پیتی به‌شمار می‌آید.
همچنین آثار دیگر تاریخی فلورانس بشرح زیر است:
1-Palazzo Vecchio
2-Loggia de,Lanzi (دراین محل آثار هنری زیبای چلینی بنام Perseus دیده می شود.)
3-دوئومو (Doumo) (در آنجا آخرین مجسمه که میکلانژ ساخت مشاهده می شود.)
4-Palazzo Riccardi (محل اقامت خانواده مدیچی)
5-کلیسای سانتا کروچه به معنای (صلیب مقدس)، (میکل آنژ و مکیاویلی در آنجا دفن شده اند.)
بیش از سیصد و پنجاه تن از یکهزار مهمترین هنرمندان دومین هزاره اروپا (از سال هزار میلادی تا دوهزار) در این شهر میزیسته‌اند.
عمده درآمد گردشگری در اروپا از این شهر می باشد.
ناپل
ناپل شهری است در ایتالیا. شهر ناپل مرکز ناحیه کامپانیا و استان ناپل است.
ابنیهٔ مشهور
ناپل جایگاه قلعه‌های بیشمار و مکانهای جالب است. روی یک جزیره سنگی که توسط گذرگاهی به شهر متصل شده قلعه دل اوو (dell'Ovo) متعلق به قرن دوازده واقع شده و در بندر نیز قلعه قرن سیزده نوو (Nuovo) و بالای تپه‌ای رو به شهر نیز قلعه قرن چهاردهمی سنت المو (Sant'Elmo) خودنمایی میکند. ناپل به جهت زندگی رنگین خیابانی، غذاها (محل پیدایش اسپاگتی و پیتزا) و ترانه‌هایش بالاخص سبک بل کانتو (bel canto ترانه زیبا) معروف است.
پالاتزو رئاله (Palazzo Reale) مکان سلطنتی بوده که در اوایل قرن هفدهم ساخته شده و اکنون یکی از کتابخانه‌های ملی قابل توجه ناپل است که شامل مجموعه ارزشمندی از کتابهای دستنویس است. در کنار این کتابخانه، تیترو سن کارلو (ساخته شده در سال ۱۷۳۷ و بازسازی شده در سال ۱۸۱۶) قرار دارد که از مشهور ترین تئاترهای اپرا در سراسر اروپا بشمار میاید.
موزه ملی ناپل به جهت دارا بودن نقاشیهای زیاد یونانی-رومی و مجسمه‌های یافت شده از شهر پمپی، هرکولانیوم (Herculaneum) و حومه شهر، زبانزد است. این موزه همچنین دارای مجموعه‌ای غنی از نقاشیهای مجلل فرانسوی است.
علاوه بر دانشگاه، ناپل دارای موسسه آموزش نیروی دریایی، مدرسه زبانهای خارجی، هنرستان موسیقی و آکادمی هنرهای زیبا میباشد.
کلیسای جامع سن جنارو (San Gennaro) یکی از معروفترین کلیساهای ناپل است که در قرن سیزدهم شروع به ساخت شده و تا قرن نوزدهم قسمتهای زیادی از جمله نمای سر در به آن اضافه شده‌است. مقبره سنت جنوریوس (St. Januarius) محافظ مقدس شهر، در این کلیسا واقع شده که در ماههای مه و سپتامبر انباشته از جمعیتی است که به معجزه این شخص اعتقاد دارند. کلیسای سن دومنیکو ماجوره (San Domenico Maggiore) دارای نمای داخلی زیبایی است و انباشته از پیکره‌ها و نقاشیهای دیواری است. در کنار این کلیسا صومعه دومنیکن واقع شده که سنت توماس اکینز در آنجا زندگی میکرده و درس میخوانده‌است.
دیدنیهای ناپولی
دیدنیهای شهر ناپولی به شرح زیر می باشد :
1-Castel Nuovo که بدستور شارل اول درمیان سالهای 1279-1282 ساخته شده.
2-San Carlo Teatro (از دیدنی ترین تئاترهای اروپا محسوب می شود.)
3-Aquarium (دارای ماهیهای بسیار زیبا و رنگارنگ است)
4-خلیح ناپولی که منظره باشکوهش را می توان از تپه ومیرو (Vomero) تماشا کرد.
5-موزه ملّی
